Düşünün: Bir sabah uyanıyorsunuz ve şirketinizin yarısı istifa etmiş, yetkin çalışanlar birer birer kapıdan çıkarken teknoloji tsunami gibi her şeyi yutuyor. Çalışanlarınız tükenmişlikten ağlıyor, çeşitlilik lafta kalıyor ve gig ekonomisi kuralları yeniden yazıyor. İnsan kaynakları, bu distopik fırtınanın tam ortasında ya batacak ya da gemiyi kurtaracak kahraman olacak. Peki, felaket kapıyı çalarken şirketler nasıl ayakta kalacak?

Platon, "günümüz iş dünyasına baksa, CEO’lar kâr tanrılarına tapıyor; oysa liderlik, bilgeliğin ışığında toplumu yüceltmeli "diye haykırırdı. Filozof-krallarını modern gökdelenlere taşıyarak, etik ve vizyonu her şeyin üstünde tutardı. Aristoteles ise, "rekabetin pençesinde erdemle pragmatizm dans etmeli"derdi. Ona göre liderlik, kaosta dengeyi bulan, teknolojiyi dizginleyen ve çalışanları sömürmeden kârı koruyan bir sanattır. Peki, günümüz liderleri bu devlerin sınavından geç

Bir zamanlar gelecekte uçan arabalarımız olacağını hayal ederdik. Ancak onun yerine, her sorumuza cevap veren, hatta bizimle sohbet eden yapay zekalarla karşı karşıyayız. Üstelik bazıları ona arkadaş muamelesi yapıyor. Yok artık! Ama cidden, bu iş nereye gidiyor?